Van Lhasa naar het dak van de wereld

Na ons tochtje naar Namtso brachten we 2 dagen op ons gemak door in Lhasa. Lekker rondkijken in het Tibetaanse deel en wat ronddwalen. En dan was het de beurt aan onze trip door Tibet die ons uiteindelijk bij de Mount Everest bracht, althans bij het basecamp. Via het door de Chinezen aangebrachte uitgebreide wegenstelsel gingen we in zuidoostelijke richting met als bestemming Samye door de Yarlung vallei. Met zijn gelijknamige rivier (later in India de Brahmaputra geheten) en zijn prachtige zandduinen. Onderweg een bezoekje aan een oud klooster, deels weer gerestaureerd, met de naam Dorje Drak. We boften, want er was net een bijeenkomst van de monniken bezig, die de mantra's reciteerden, bijgestaan door de trommels, de lange toeters en het gefluit uit grote schelpen. Indrukwekkend was dat. Samye staat bekend om zijn in de 8e eeuw gestichte klooster. Weliswaar in de loop der Chinese jaren flink beschadigd, maar nu deels gerenoveerd. Met het restaureren van kloosters in Tibet hoopt China goodwill te kweken bij de Tibetanen en geld te verdienen door het toerisme. Het Samyeklooster is gemaakt in de vorm van een mandala, een voorstellingswijze van het universum van de goden. Deze vorm was van bovenaf goed terug te vinden toen we de nabij gelegen Hepori heuvel op waren gegaan. Het klooster zelf was mooi, zeker de binnenste rondgang in het klooster waar prachtige oude boeddhistische wandschilderingen te zien waren. Na het Samyeklooster hadden we een prachtige tocht in zuidwestelijke richting naar Gyantse. Deze tocht ging over een paar passen van zo'n 5.000 meter, de Kamba La en de Karo La, en langs het op circa 4.500 meter gelegen Yamdrok meer. De passen en het meer trekken wel veel (Chinese) toeristen. In Gyantse het klooster bezocht, waar de lucht van de lampjes van yakboter soms wel erg bedwelmend was, samen met de toch al benauwde ruimtes; maar ook hier vele godenbeelden en schilderingen. De namen van de verschillende Boeddha's, Bodhisatva's en beschermers van de goden zijn wel eens moeilijk te onthouden. Onze gids overhoort ons zo nu en dan. De tocht vervolgde zich verder westwaarts, naar Sakya. Dat is met zijn grijsblauwe huizen een afwijkend plaatsje van andere Tibetaanse stadjes en dorpjes. We maakten een mooie rondwandeling door het hoger gelegen noordelijk deel van het plaatsje met zijn deels oude en deels herstelde huisjes. 's Nachts bleek het wat gesneeuwd te hebben in de bergen en dat gaf onze tocht naar Rongphu, vlakbij het basecamp van de Mount Everest een prachtig karakter, met het verse laagje sneeuw op de flanken van de bergen onderweg. Een van de passen die we overgingen, de Gyatso op 5.200 meter lag er keurig bij met een laagje sneeuw, genoeg voor een paar sneeuwballen. En voor een mooi gezicht. Bij Rongphu hadden we een heel eenvoudig onderdak voor 2 nachten. Toilet in de buitenlucht en wassen met wat heet water uit de thermoskan. Gelukkig wel goed eten en met name in de ochtend prachtig weer  bij dit dak van de wereld. Een wandeltocht van 4 km bracht ons bij het basecamp en dat was een geweldig beeld. We hingen onze meegebrachte gebedsvlaggen op en genoten van het uitzicht op 5.200 meter. Werkelijk magnifiek. De ontberingen van op grote hoogte zijn en kou in de nacht vielen weg. Maar aan dat moois komt ook een eind. En dan volgt een nieuw verhaal.